Ben Hatice Sultan.
Beni hepiniz tanıyorsunuz. Ben; Kanuni’nin biriciği, validesinin dizinin dibinden ayrılmayan
kızı, Pargalı ile yaşadığı aşkla hafızalara kazınan bir divane...
Mahzun, kırılgan ve zarif Hatice...
Kaderi abisinin ağzından çıkan iki kelimeyle belirlenen Hatice Sultan...
Şimdi düşünüyorum da en başlarda her şey ne kadar da güzeldi. Sarayda bir dediğim iki
olmaz, herkes etrafımda pervane olurdu. Hünkâr abim, kız kardeşlerim ve validem beni çok
severdi.
Özellikle Hünkâr abim ve validem eğitimimle de yakından alakadar olurdu. Sarayda ne kadar
zeki olduğum, zarafetim ve naifliğim konuşulurdu.
Ben bir Sultan’dım. Öyle doğdum, öyle büyüdüm. Ama yaşadıklarıma bakınca bir köleden
farkım yoktu aslında. Öyle canımın her istediğini yapmam mümkün değildi. Birini sevmek,
ona aşkımı ilan etmek şöyle dursun, bir erkek benim gözlerimin içine dahi bakamazdı.
Benim hikâyemi Muhteşem Yüzyıl’da izlediniz. Selma Ergeç sağ olsun beni çok iyi
canlandırdı. Ancak bazı şeyler eksik anlatıldı.
Onlara kızmıyorum. Çünkü Osmanlı’da kadınlarla ilgili tarihî bilgiler birkaç cümleden ibaretti.
Hele ki gözden düştüyseniz zaten o tarih sayfalarında bir toz zerreciği gibi yok olup
giderdiniz.
İşte bu yüzden bir de beni benden dinleyin istiyorum.
Size neden iki kez evlendiğimi...
Ölüm tarihimle ilgili neden kesin bir bilgi olmadığını...
Ve Pargalı ile olan evliliğimin asıl nedenini anlatacağım.
İşte tüm bunlardan sonra, aynaya bakmanızı ve çok görkemli sandığınız hayatların
arkasında aslında ne zorluklar olduğunu daha iyi anlamanızı istiyorum.