Hepinizin beni tanıdığını biliyorum. Ben 1. Ahmet’in annesi ve Safiye Sultan’ı saraydan kovan
Devletlu İsmetlu Handan Valide Sultan Aliyyetü'ş-Şân Hazretleri’ydim.
Tarih sahnesinde ne yazık ki adımı diğer valide sultanlar gibi duyuramadım. Hatta tarihçiler
beni zayıf ve güçsüz bir sultan olarak gördüler. Hakkımda çok az bilgi olduğu için hayatımla
ilgili mesnetsiz şeyler yazdılar ve anlattılar. Ancak bunların çoğu doğru değildi.
İşte bu yüzden sizlere, 3. Mehmet’e bir cariye olarak hediye edildiğim günlerden
sesleniyorum. Ve bir de beni benden dinlemenizi istiyorum.
Size Derviş Paşa ile olan ilişkimi,
Şehzade Mahmut’un ölümüne neden göz yumduğumu,
Oğlumun yerine devleti nasıl yönettiğimi,
Ve Safiye Sultan’ı nasıl saraydan sürgün ettiğimi anlatacağım.
İşte tüm bunlardan sonra kendinize dürüst olmanızo; ne kadar iyi bir insan olsanız da siyasete
bulaştığınızda kendi çıkarlarınızı göz ardı etmek zorunda kalacağınızı, tarih sahnesine adını
yazdırmış olan hiç kimseyi taparcasına sevmemenizi, çünkü içinde bulunan koşullar nedeniyle
masum olduğuna inandığınız herkesin bir şekilde kalbinin karardığını anlamanızı istiyorum.