Από την ΜΟΝΑΔΙΚΗ παρουσίαση του Arte Povera στον Λυκαβηττό, το Σάββατο 14/10/23. Ο Φώτης γράφει ιστορία...
  / mat99lives  

Συμμετείχαν:
Ορχήστρα ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ υπό τη Δ/νση του Ροδόλφος Πάρτος
Χορωδία CHORUS VIVENDI υπό τη Δ/νση του Γιάννη Βρυζάκη
Sound Engineer: DJ Stigma
Lighting Designer: Alex Hills

Victoriam in F Minor
Bloody Hawk & Beats Pliz

Θέλω να μάθω στον καθρέφτη σου τι βλέπεις
Αν έχεις κάπου να πιαστείς ή ακόμα πέφτεις
Αν έχεις κάτι να πιστεύεις για ν' αντέχεις
Αν αγαπάς αυτό που θες ή αυτό που έχεις
Η πρώτη αποτυχία σίγουρα με πλήγωσε
Αλλά για την επιτυχία μου ευθύνεται
Ευχαριστώ αυτά τα μάτια που με κρίνανε
Ευχαριστώ τα λόγια που 'πανε, δε γίνεται
Είπα στα παιδιά δεν πάει άλλο
Ξύδια κι αυπνίες, αδερφέ, δεν πάει άλλο
Κάψιμο και τζόγος, αδερφέ, δεν πάει άλλο
Ραπάρω για τα πάρκα αλλά εκεί δεν πάω άλλο
Ραπάρω πριν αυτό να κάνει σάλο, δίνω την ψυχή μου στο χαρτί, δεν έχω σάλιο
Ψάχνω όλη μέρα έναν τρόπο για ν' ανέβω στο βουνό και τη μέρα που θ' ανέβω θα πω «okay, πάμε σ' άλλο»
Δεν έχω όνειρο να σώσω κάποιον, κοιτάζω μόνο πως να σώσω το τομάρι μου
Μα ακούω παντού «μη μας προδώσεις, μην κάνεις λάθος» κι έχει βαρύνει αρκετά το μαξιλάρι μου
Δεν το περίμενα για να 'μαι ειλικρινής μα κατέληξα να γίνω λαϊκός τραγουδιστής
Γιατί αν δε γράφω αυτά που σκέφτεται ο λαός, αυτά που κάθε μέρα βλέπω δε θα τα 'λεγε κανείς

Λέω στα παιδιά να μη μαγεύονται από κέρματα
Να μείνουν μακριά από ουσίες και μπερδέματα
Κοίτα τα λάθη σου ευθεία και πολέμα τα
Ευχαριστώ αυτούς κι αυτές που μου το έμαθαν
Δεν έχεις σχέση με τον δρόμο, να τα λέμ' αυτά
Γίνατε κάποιοι με τις μούφες και τα ψέματα
Δεν έχω σχέση με το ψέμα, να τα λέμ' αυτά
Είναι πολλά, πολλά κιλά αυτά τα έγγραφα
Είχα ένα άδειο ψυγείο αλλά χαμογελούσα
Όταν οι φίλοι μου να πάρω τη χώρα ζητούσαν
Ήθελα πάντα παραπάνω αλλά δεν ξεχνούσα
Ότι έχω κάνει ήδη πιο πολλά από ό,τι μπορούσα
Είπα μια μέρα θα νικήσω, θα χάσουν οι φόβοι
Ένα μικρό ευχαριστώ, μια μεγάλη συγγνώμη
Ποτέ δεν είχα αυταπάτες κι αυτό με αγχώνει
Μια μέρα όλα θα τελειώσουν, αλλά όχι ακόμη, είπα όχι ακόμη
Σαν να μην πέρασε μια μέρα θυμάμαι τη νιότη
Είμαι στο υπόγειο και βγαίνουν οι στίχοι μου οι πρώτοι
Και τότε θα 'δινα τα πάντα να ζήσω το τώρα
Και τώρα θα 'δινα τα πάντα να ζήσω το τότε
Η μόνη συνταγή επιτυχίας που ξέρουμε
Είναι πως δε χρωστάμε κάτι σε κανένανε
Αφιερώνω τη νίκη αυτή σ' εμένανε
Και στα παιδιά που δεν τα καταφέρανε