კომპოზიტორი გოგი ცაბაძე გორში შეკრებილ თაყვანისმცემლებს ხვდება.
ეს მისი შემოქმედებითი საღამოა.
რა სიმბოლურია... აქ არის ყველა... ოჯახის უკლებლივ ყველა წევრი. აქ არიან მეგობრები. ისინი, ვისთვისაც თბილისის ტრუბადური ქმნიდა ქალაქურ ჰანგებს და ისინიც, ვინც მხოლოდ მისთვის რითმანვდნენ სტრიქონებს.
გოგი ცაბაძე იმღერებს გედის სიმღერას... გულზე მოიკიდებს ხელს, ადგება და წავა...
...გავა დრო და გიზო ნიშნიანიძე ბრაძანებს: „გოგი ცაბაძე ფეხზე მდგარი შეხვდება სიკვდილს, როგორც სოფოკლე, როგორც ჯარისკაცები ეცემიან ბრძოლის ველზე. იგი ფარდასთან ერთად დაშვება მშობლიურ მიწაზე. თბილისურ ჰანგთან შესიტყვებული მორის ფოცხიშვილი იტყვის: „ქუდები მოიხადეთ, ბატონებო, უკანასკნეილი ყარაჩოღელი ემშვიდობება თბილისს.“