#พระปิดตาหลวงปู่เอี่ยม #รักแดง #ยุคต้น #วัดสพานสูง
รัก มีความเกี่ยวข้องกับ ‘พุทธศิลปะแห่งองค์พระ’ มาแต่อดีต โบราณจารย์และพุทธศาสนิกชนมักอาศัย ‘รัก’ เป็นองค์ประกอบในการจัดสร้างพระพุทธรูป พระบูชา พระเครื่อง รวมทั้งเครื่องรางของขลัง ดังที่ปรากฏในงานประเภท ‘ลงรักปิดทอง’ เป็นต้น สืบเนื่องจาก “รัก” จะมีคุณสมบัติพิเศษคือ สามารถรักษาเนื้อและสภาพขององค์พระให้สมบูรณ์แม้จะผ่านกาลเวลาเนิ่นนาน และยังเป็นตัวกลางที่จะยึดแผ่นทองที่นำมาติดองค์พระให้ติดแน่นทนนาน จากคติความเชื่อในคัมภีร์มหาปุริษลักขณะว่า องค์พระผู้มีพระภาคผู้เป็น “มหาบุรุษ” นั้น มีพระฉวีหรือผิวพรรณเป็นทองคำ ซึ่งอาจจะใช้กรรมวิธี “จุ่มรัก หรือชุบรัก” ซึ่งหมายถึง การนำพระทั้งองค์จุ่มลงไปใน "รักดิบ" หรือ "ยางรัก" แล้วผึ่งให้แห้ง บางครั้งเมื่อผึ่งองค์พระพอแห้งหมาดๆ ก็จะนำทองคำเปลวมาติดเป็นพุทธบูชา จะสามารถติดได้แน่นสนิทสวยสดงดงาม หรือบางองค์เพียงรักษาองค์พระในลักษณะ “รักน้ำเกลี้ยง” นอกจากนี้ยังมีคณาจารย์บางท่านนำยางรักมาผสมกับผงใบลาน หรือผงทอง หรือไม่ก็ไม้มงคลต่างๆ ซึ่งนำมาเผาแล้วบดละเอียดผสมลงไป เราเรียกว่า "รักสมุก" ซึ่งนิยมใช้กับพระพุทธรูปและพระเครื่อง

แหล่งข้อมูล โดย ราม วัชประดิษฐ์www.arjanram.com