สาวกาฬสินธุ์คอยคู่-บ่าวกาฬสินธุ์ (ร้องแก้กัน) l พิมพ์ใจ เพชรพลาญชัย-สนธยา กาฬสินธุ์ l (มีกลอนลำ + คำบรรยาย sub)
กลอนลำ : 1. สาวกาฬสินธุ์คอยคู่ 2. บ่าวกาฬสินธุ์
ผู้ประพันธ์ : 1. คำเกิ่ง ทองจันทร์ 2. สนธยา กาฬสินธุ์
ทำนอง : ลำเดินกาฬสินธุ์
หมอลำ : 1. พิมพ์ใจ เพชรพลาญชัย 2. สนธยา กาฬสินธุ์
#สาวกาฬสินธุ์คอยคู่ #พิมพ์ใจ #บ่าวกาฬสินธุ์

กลอนลำสาวกาฬสินธุ์คอยคู่

อันนี้ฟังเสียงฟ้าฮ้องป้าง เปิดป่องประตูหิน
สาวกาฬสินธุ์รอคอยสิจ่อยตาย เออ แต่คอยชู้
กาลฤดูฝนครึ้มลงปกคลุมอาณาเขต
สังเกตฟังฟ้าฮ้องว่าไขท้างป่องแปว
โหราศาสตร์บอกไว้แล้ว มื้อสามค่ำเดือนสาม
ยามนี้ฝูงชาวนาให้ถี่ใจฟังฟ้า
ฝนมาเหนือหรือมาใต้ หรือทางบนมีเก้าป่อง
ละสาวลำปาวนอนคอง ไผสิพาเฮ็ดสร้างคันถางโค่นก่นตอ
นกกระทาฮ้องว่า ตักต้อก้อ ตักต้อก้อ
ฟังพอ พอ คือมันจ้อมวยใส่
ละอุกยามลงขุดไฮ่ มือแตกหลายจนว่าด้าน
ละเสียดายเด้ เสียดายชู้หนอต่างบ้าน
ผู้ไปแล้ว บ่ห่วงหลัง บัวลอยวัง
โอ เอย โอยนา เออ โอ๊ย ละนา

คอยเฝ้าคอยน้องคอยพี่จะมา
คอยพี่ยาเหมือนดังต้นหญ้าคอยฝน
ยามพี่ไปพี่ยังบอกว่าจะมา
คำสัญญาน้องยังอุตส่าห์คอยทน
สาวกาฬสินธุ์น้ำดำชอกช้ำกี่หน
เพราะชายกะล่อนใจเจ้าว่อนเวียนวน
จากไปบ่ดนเจ้าก็ลืมคำมั่น
น้ำตาหยดไหล หัวใจมันสั่น
นับคืนนับวันพี่จะกลับมาเยือน

เคยเป็นเพื่อนทำนาทำไร่
ยามไกลจากแล้วตนเจ้าบ่หัน
วันเล่าเคลื่อนเลยเล่าเป็นเดือน
เดือนกลายเป็นปีช่างมันแนวเคลื่อน
เดือนปีปิ้นใจยังคือเก่า
นางยังฮักเจ้าบ่มีมื้อห่างเหย

เราเคยรักกันหมายมั่น
สายสัมพันธ์ผูกรักจากใจ
ชังแล้วไป่ เจ้าชังน้องแล้วไป่
แก้มสาวบ้านดงบ้านป่า
แต่งหน้าตาก็บ่สวยวิไล
ตื่นเช้ามา มุ่งหน้าหาที่ทำไร่
น้ำหอมกลิ่นฟุ้งจรุงใจ
ไม่เคยได้ใส่เพราะไม่มีเงิน

จน จน จน คนจนจึงน้ำตานอง
แหกปากร้องจนเสียงแห้งลำคอ
สาวกาสินธุ์คนยากลำบากจริงหนอ
เขาคงมีใหม่ ไปพะเน้าพะนอ
ลืมคนเฝ้ารอ กอดหมอนนอนเศร้า
เจ็บช้ำเพียงไหน ฟ้าครึ้มทีไร นั่งคอยจับเจ่า
เอาหรือไม่เอา พี่ไม่ส่งข่าวมา

คนไปหน้าคะนิงหลังบ้างไป่
คนไปหน้าคะนิงหลังบ้างไป่
ไผคอยท่าเจ้าเขากินข้าวบ่ลง
ขงท่าน้ำตามท่าลำปาว
บ่าวสาวมีแฟนย่างคุยกันจุ้ย


เขาคุยหยอกล้อกันเล่น
เรานี่เป็นเหมือนหนามตำใจ
น่าอิจฉาเขาแท้ ตาแลรักจริงยิ่งใหญ่
แต่เรายังห่วงยังใย ห่วงคนจากไปไม่หวนคืนมา

น้ำตาที่มันไหลพราก ใจลำบากทุกข์ทรมาน์
หยิบผ้าขึ้นมาเช็ดน้ำตา
เหมือนดังว่าฟ้าแกล้งลงทัณฑ์

ใจคนนั้นบ่ได้เอาทองคำมาปั้นมาหล่อ
มังสังกะด้อ สิทนได้ส่ำใด
ฟ้าฮ้องใกล้คือดั่งเสียงจา
เขาบ่กลับคืนมา ได้นั่งซึมนอนเซ่อ

กลอนลำบ่าวกาฬสินธุ์

อันนี้ฟังเสียงฟ้าฮ้องป้าง เปิดป่องประตูหิน
หนุ่มกาสินธุ์ยืนซึม เป็นห่วงแฟนอยู่ทางบ้าน
ทนทำงานอยู่กรุงกว้าง ในเมืองหลวงได้ปีกว่า
พ่อแม่นางว่าอ้ายชั่ว
ลูกคนจนเพิ่นบ่เว้า บ่เอาเข้าเกี่ยวดอง
ตัดสินใจอ้ายจั่งได้จากน้อง
มันหมองหม่นใจหลาย
อ้ายยังจำติดตาบ่ลืมวันนั้น
เฮาจากกันด้วยน้ำตาไหลนองหน้า
รถเทียบชานชาลา คือใจอ้ายสิหลุดหล่น
ล่ะอุกหัวใจเหลือทนขึ้นรถยนต์ห่างน้อง
มันหมองเศร้าบ่ชื่นบาน
คิดฮอดเด้คิดฮอดพั้วดอกหว่าน
บ้านอยู่ทางลำปาว
ย่านเด้น้อ ย้านนางหลงลืมคราว ฮักกันกับอ้าย
คิดฮอดหลายถึงเวลากินข้าว พอปานกันกับกินเถ้า
หนุ่มกาสินย้านแต่หัวใจเน่า คิดนำสาวผู้อยู่บ้าน
จนปานนี้อยู่จั่งใด ใสงาม ๆ โอย นอ นั่นละนา

คอยเถิดคอยน้องจงคอยพี่เถิดหนา
คอยพี่มาน้องจ๋าจงคอยพี่ก่อน
ตัวพี่ไกลหัวใจยังคร่ำครวญหา
คำสัญญาพี่ยังจำได้เสมอ
หนุ่มกาสินน้ำดำไม่ลืมคำดอกเดอ
ไม่เคยกะล่อนใจแน่นอนเพียงเธอ
หลับฝันละเมอพี่เพ้อถึงเจ้า
น้ำตาหยดไหลหัวใจมันเศร้า
คิดถึงรักเราอยากจะกลับมาเยือน

มาเป็นเพื่อนทำนาทำไฮ่
แต่มาบ่ได้ใจดิ้นดั่นหา
อ้ายนี่นะตั้งต่อทำงาน
เก็บเงินเก็บทองแต่งดองกับเจ้า
เดือนปีเข้าใจยังคือเก่า
อ้ายยังฮักเจ้าบ่มีมื้อห่างเหย

เราเคยรักกันหมายมั่น
สายสัมพันธ์ผูกรักกับใจ
ตัวอยู่ไกลหัวใจก็บ่ลืม
แก้มสาวบ้านดงบ้านป่า
ไม่แต่งไม่ทาก็สวยวิไล
ตื่นเช้ามามุ่งหน้าทำนาทำไร่
สาวกรุงว่าสวยวิไล
ก็ไม่บาดใจเท่าสาวบ้านนา

ทน ทน ทน พี่ทนก้มหน้าทำงาน
สร้างหลักฐานแม้นานน้องก็จงรอ
หนุ่มกาสินธุ์น้ำดำไม่ลืมคำดอกหนอ
กลัวน้องมีใหม่ไปพะเน้าพะนอ
พี่ไม่ลืมคนรอหรอกน้องอย่าเศร้า
จะกลับคืนมาวิวาห์กับเจ้า
มาคลอเคลียเคล้า
พี่เอา พี่เอาจึงได้ส่งข่าวมา

คนไปหน้าคะนิงหลังล่ำ ล่ำ
คิดนำแต่เจ้าโอยกินเข้าบ่ลง
โขงเขตค้ายกว้างใหญ่ในกรุง
เห็นเขาควงแฟนย่างคุยกันจ้อ

เราหนอหัวใจเสียวแปลบ
มันเจ็บแสบเหมือนหนามตำใจ
อยากจะกลับบ้านนา
กลับมาหาแม่ทรามวัย
กลับมาปลอบอกปลอบใจ
มีเงินเมื่อไรจะหวนคืนมา

พี่ยาไม่อยากไม่อยากจะพราก
ความลำบากทำให้จากลา
หยิบชายเสื้อเช็ดน้ำตา
เหมือนกับว่าฟ้าแกล้งลงทัณฑ์

ใจชายนั้นบ่ได้กลายสัมพันธ์ไปคล้องคนอื่น
อยากกลับคืนสู่บ้านแต่เงินนั้นบ่หลาย
ฟ้าฮ้องใกล้ฝากสั่งเสียงจา
ยังบ่ลืมสัญญา แต่พี่มาบ่ทันได้