O kadar aldanmışız ki hayatımız da..
Kimi nereye koyacağımızı bilemez olduk..
O kadar yanılmışız ki düşüncelerimiz de..
Kime ne için güveneceğimizi bilemez olduk..
Zamanın kapatamadığı sayfalar var hala..
Geriye baktıkça yarınlara inanamaz olduk..
Her şeyi sorgulamamıza şaşıranlar varmış..
Biz sorgulamadıklarımızın kurbanı olduk..
Nereden bileceksin kimin hedefinde ne olduğunu..
Biz düşünmeden sevdiklerimizin..
Ezip geçtikleri bir heves olduk...
Ne kış ne fırtına yıkabildi bizi..
Biz inandıklarımızın elinde solduk...

Sorgulanmadan yargılandık hep..
Dost dediklerimizin acımasızca infazına uğradık..
Riyakar insanların adaletsizliğin de boğulduk..
Sevdiklerimizin yüreğinde kaldığımız kadar,
Hiç bir yerde nefessiz kalmadık..
Nereden bileceksin insanların fikrinde ne olduğunu..
İyi insan rolünü oynayan o kadar çok insan var ki..
Umudumuzu bağladığımız kişilerin..
Kalleşliğin de kendimizi bulur olduk..
Hep birilerini uğurladık hayatımızdan..
Elvedalarla yaşadık, yaşlandık..
Şimdi yalnızlığımıza söz ediyorlarmış..
Biz bu yalnızlığa etrafımızda ki,
Kalabalıklardan savrulduk…

Kimleri gördük kimleri gömdük yüreğimize..
Vazgeçilmez dediğimiz kimlerden geçtik..
Alıştık ayrılığın her türlüsüne..
Bırakıp giden herkesin ardından..
Ne umutlar ne hayallerden vazgeçtik..
Hangi bahar senin olacak nereden bileceksin..
Bugün tanıdığın yarın kim olacak..
Hangi tutuğun dal elinde kalacak..
Bu sefer hangi hevesin kursağında kalacak..
Seni kim yarı yolda bırakacak..
Nereden bileceksin…

Zamanın hep ötesinde yaşadık..
Şimdilere ayak uyduramadık..
Hep ne derlerin hesabını yaptık..
Bu kadar acıyla nasıl yaşarız demedik..
Nasıl dayanırız düşünmedik..
Hayatımızı hep başkalarının,
Ayakları altına serdik..
Hep birileri mutlu olsun diye,
Kendimizden verdik..
Düşlerimizden umutlarımızdan geçtik..
Kaç gemi yaktık bu yolda..
Ne limanlardan demir aldık sessizce..
Fırtınanın her türlüsünü gördü gözlerimiz..
Ama yine de durulmak bilmedi yüreğimiz..
Zor günler geçer diye diye..
En kötüsüne de alıştık ..
Beklentisiz yaşamayı da öğrettik kendimize..

Bize zor gelen bir başımıza kalmamız değil..
Yanlış tanıdığımız, yüreğimize,
Hayatımıza aldığımız insanların kalleşliği..
Rüzgar kime ne taraftan eser nereden bileceksin..
Yarın nerede hangi zorlukla sınanıcaksın..
Kiminle yolun ayrı düşecek..
Seni bu sefer kim yıkacak nereden bileceksin..
Bize vurdum duymaz diyorlarmış..
Bugüne kadar duyduklarımız bize yetti..
Bir ihanet daha kaldıracak gücümüz kalmadı..
İçimize atıklarımız bizi perişan etti..

Hiç bir şeyin anlamı yokmuş bu dünya da..
İnsanların gözü hep mal mülk parada..
Dostluğun zerre değeri yok gözler de..
Sen isteğin kadar değer ver insanlara..
Emeklerinin karşılığını alamayacaksın asla..
Nereden bileceksin kimin ne yüzle yaklaştığını sana..
Hep Ummadığımız sularda boğulmadık mı ?
Hep düşlediklerimizle yıkılmadık mı ?
Asla olmaz dediklerimiz gelmiyor mu başa ?
Suskunluğumuza söz eder olmuşlar..
Biz dile getirip de duyuramadıklarımızın
Kurbanı olduk...
Nereden bileceksin işte..
Sevdiklerimizin oyuncağı olduk..
Yaşayamadıklarımızın değil...
Yaşadıklarımızın esiri..
Anlayamadıklarımızın..
Anlatamadıklarımızın..
Kurbanı olduk...

#YamanKaraca