ASWOENSDAG – ASOPLEGGING
Op Aswoensdag beginnen wij onze weg naar Pasen, het vieren van de Verrijzenis van onze
Heer Jezus Christus. Gelovigen komen die dag naar de kerk. Ren bijzonder moment in de
viering van aswoensdag is het opleggen van de as. Vanwege de coronaepidemie zullen er dit
jaar geen askruisjes gegeven, zoals het in de meeste parochies gebruikelijk is, maar zal er as
over de kruin van het hoofd worden gestrooid. Dat is niets nieuws: er is altijd al de keuze
geweest tussen het geven van een askruisje of het bestrooien met as.
Ook al zijn wij in onze streken gewend op een askruisje te krijgen, het zegeningsgebed gaat er
eigenlijk van uit dat de as wordt uitgestrooid op het hoofd. De tekst van het zegeningsgebed
luidt: “God, Gij verlangt de dood niet van de zondaar maar zijn bekering. Luister naar ons
gebed en zegen de as die wij op ons hoofd willen uitstrooien. Wij belijden hiermee dat wij
maar as zijn en tot stof zullen wederkeren. En nu wij de veertigdagentijd willen er harte
nemen vragen wij u vergeving van zonden en nieuw leven naar het beeld van uw verrezen
Zoon, Jezus Christus, onze Heer”.
Vanwege het besmettingsgevaar wordt dus dit jaar voor de hele Kerk het bestrooien van as
voorgeschreven. De priester zal de as zegenen en met wijwater besprenkelen en zal eenmaal
een van de gebruikelijke formules uitspreken: “Bekeer u en open uw hart voor het evangelie”
(Mc. 1,15) of “Mens, gedenk dat gij stof zijt en tot het stof der aarde wederkeert” (cf. Gen.
3,19). Dan zal hij in stilte as uitstrooien over de kruin van de gelovigen.
Het bestrooien met as heeft verschillende betekenissen. We erkennen daarmee onze eigen
sterfelijkheid en onze eigen broosheid die door Gods Barmhartigheid verlost moet worden.
Een van de formules van de asoplegging verwijst naar wat God na de zondeval tot Adam zegt
in het boek Genesis: “”Je bent stof en tot stof keer je terug”. (Gen. 3,19) Het is ook een teken
van een boetvaardig hart in de tijd op weg naar het Paasfeest.
Het bestrooien met as is een heel oud symbool, we vinden het verschillende keren terug in het
Oude Testament. Met doet het als teken van berouw maar ook als een vraag naar God om
genade met hen te hebben. Zo bidt Job: “Alles herroep ik, over alles heb ik spijt, zittend in
stof en as”. (Job 42,6) Zo kunnen we ook in het boek Judith lezen: “Alle mannen, vrouwen en
kinderen van Israël die in Jeruzalem woonden, wierpen zich neer voor de tempel, strooiden as
op hun hoofd en spreidden hun boetekleed uit voor het aangezicht van de Heer.” (Judith 4,11)
Op verschillende plaatsen in de Heilige Schrift lezen wij dat waar mensen zich met as
bestrooien, men berouw heeft over de zonden en men God vraagt om genade, dat men door
God verhoord wordt en er geen vernietiging komt.