** โปรย **
จารุกัญญ์กำลังตัดกิ่งกุหลาบที่เริ่มยื่นยาวระเกะระกะอย่างตั้งใจ จนไม่ได้ยินเสียงรถที่แล่นเข้ามาจอดไม่รู้สึกด้วยซ้ำว่า มีร่างสูงของใครคนหนึ่ง เข้ามายืนมองอย่างขันๆ จากทางด้านหลังห่างออกไปไม่กี่ก้าว เมื่อเธอยืดตัวขึ้นยกมือเท้าสะเอว แล้วเอียงตัวไปทางซ้ายทีขวาที โดยมือหนึ่ง ยังถือกรรไกรสำหรับตัดเล็มกิ่ง ยื่นมือออกไปแตะกิ่งขณะที่มือถือกรรไกรก็จดๆ จ้องๆ
“ทำอะไรน่ะ คุณ?”
จารุกัญญ์สะดุ้งสุดตัว
“อุ๊ย!” ที่ร้องไม่ใช่เพราะตกใจเสียงทัก แต่เป็นเพราะหนามกุหลาบที่ตำเข้าที่ปลายนิ้วต่างหาก เธอนิ่วหน้ายกมือขึ้นมอง จังหวะนั้นเองที่อนาวิลเข้าถึงตัว
“เป็นอะไร? ถูกหนามกุหลาบเกี่ยวเข้าให้แล้วใช่ไหม? ไหน พี่ดูซิ”
เขาไม่สนว่าเธอจะเต็มใจหรือไม่ เอื้อมมือมาจับข้อมือ เพื่อดึงมือข้างที่ถูกหนามกุหลาบหักคาไปดูทันที คิ้วเข้มขมวดตามเคย ขณะเอ็ดเบาๆ
“ทำไมไม่รู้จักระวังบ้าง”
ความรู้สึกอบอุ่นหายไปทันที เมื่อถูกเขาตำหนิ ทั้งที่เป็นความผิดของเขาแท้ๆ ที่ทำให้ตกใจ หญิงสาวจึงกระชากมือกลับ แต่เขากับยึดไว้แน่น แล้วยังถูกดุซ้ำอีก
“อยู่นิ่งๆ สิ! แค่จะดึงหนามออกให้ ไม่คิดจะล่วงเกินอะไรหรอก”
จารุกัญญ์เริ่มโมโห เขาพูดบ้าอะไรกัน!
#พระพายนิยายเสียง #นิยายรัก #นิยายจบในตอน #อ่านนิยาย