مجالس سبعه (هفت خطابه)، یکی از آثار منثور مولانا جلال‌الدین محمد بلخی، و مجموعهٔ مواعظ و مجالس مولانا یعنی سخنانی است که به وجه اندرز و به‌ طریق تذکیر بر سر منبر بیان کرده‌است. مولوی در مجالس سبعه به شیوه خطیبان عمل کرده، در آغاز کلام، آیه‌ ای از قرآن را آورده و سپس ضمن شرح و تفسیر آن آیه، حدیثی از حضرت محمد (ص) را بیان کرده و آن را با شعر و قصه پرورانده‌ است.