در چشم اندازها گفتگوی علی دماوندی با تقی روزبه است ؛ در یک سالگی حمله جنایتکارانه حماس به اسرائیل وکشتن ۱۲۰۰ نفر وگروگان گرفتن ۲۵۰ شهروند این کشور ، نسل کشی مردم غزه و کرانه باختری، پس از کشتار بیش از ۴۲ هزار فلسطینی و مجروح ومعلول کردن دهها هزار نفر دیگر وویرانی کل ساختارهای اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی و انسانی در غزه وآواره کردن بیش از دونیم میلیون انسان ، ادامه نسل کشی و آواره کردن فلسطینیان در همه سرزمینهای اشغالی، تهاجم گسترده تروریستی وجنگی به لبنان وکشتن بیش از دو هزار نفر و زخمی کردن هزاران نفر دیگر و ویرانیهای گسترده ای که همچنان با شدت وحدت ادامه دارد؛ برنامه ها برای گسترش جنگ وتهاجم به ایران در مقابله با موشک پرانی های رژیم اسلامی وبازوهای نیابتی آن است. چشم اندازهای این بحران وجنگ ویرانگر و فاجعه بار چگونه است؟ نقش سازمانها و نهادهای بین المللی ومردم جهان برای صلح و آتش بس چیست؟ آیا راهی برای خروج از این بن بست بحران خیز و کشتارها ونسل کشی د رشرایط کنونی هست؟ اپوزیسیون راست وسلطنت خواه چرا به حمله اسرائیل به مثابه یک فرصت چشم دوخته و انرا پله ای برای رسیدن به قدرت میداند؟