Song:
Valeri Lyoka Ghazaryan feat Sevak Khanagyan

Songwriters:
Artem Valter
Valeri Lyoka Ghazaryan

Music Produced By
Artem Valter

Mastering:
Levan Braun

Directors:
Lilit Movsisyan
Armen Papyan
Valeri Lyoka Ghazaryan

Producer:
Sona Shushi Margaryan

Lead Cast:
Valeri Lyoka Ghazaryan

Director of Photography:
Anna Ter-Gabrielyan

Production Designer Consultant:
Sona Sagradova

Editor:
Armen Baghinyan

Gaffer:
Andranik Taylor

Translator:
Satine Iskandaryan

Technicians:
Vrezh Ghazaryan
Arsen Hovhannisyan
Mkhitar Ghazaryan

Transportation:
Khachik Kasarjyan

Location:
HayFilm Studio

Calligraphist:
Areg Balayan

Special Thanks
Argo Baroyan and Kinoket Productions
Bars Media Film Studio
Sevan Petrosyan
Tigran Baghinyan
Aghasi Hayrapetyan
Ruben Rubinyan

Lyrics:

Հասցեն իմ նույնն ա

արի, արի, տուն արի
երթանք շարինք քարը քարի
կորեկ ցանինք, հնձինք խոտ
կերթանք հանդը առավոտ:

Հանդերով, դաշտերով
ես կգամ քեզ մոտ ծանոթ անտառներով։
հասցեն իմ նույնն ա։

Ոչ անձրև, ոչ քամի, ոչ կրակ,
դուք, իմ գալուն չեք խանգարի:
հասցեն իմ նույնն ա…

մի օր լավ, մի օր վատ,
անծանոթ շրջապատ,
մի քիչ սառը բարևե՞լ եմ
համարեք սոցիոպատ։
ես ստեղ ժամանակավոր,
տունը իմ կանչումա ինձ
հայերենն ա իմ լեզուն,
քո լեզուն հիմա ինձ ի՞նչ:
Մենք սովոր օտարությանը,
բայց մեր ուշքը դեպի տուն:
մենք ապրում եք հիշելով
առավոտից իրիկուն:
ամեն մեկը մեզանից
ունի գյուղ, ունի քաղաք,
ունի տուն հայրական,
ունի պապական ճրագ:
էտ արդեն սովորական ա,
հայը միշտ գնում ա դուրս։
պատճառները շատ տարբեր են
ու հաճախ էլ` էլ դու սուս,
բայց էտ չի նշանակում,
որ մեր հայրենիքը վատն ա
ուղղակի ներկա պահին`
ասում են դուրսը մի քիչ տաք ա:
նայի, ինձ չմեղադրես,
ասում են` էտ հետ ա գալիս:
եթե դու մնում ես տանդ,
քեզ հազար երանի:
ու եթե ամեն ինչ լավ ա,
մի խաղա ագահ:
մեկ ա բոլորին վերջում էլ
հասնում ա մի դագաղ…

----------------------------------

Մենք դրսում չենք վայելում
Մենք մենակ հավաքում ենք։
Հավաքում ես ինքդ քեզ, փող
Համ էլ մտածում ես.
Չլինի, թե՞ էս ա. ասում են` հայի բախտ։
մենք հնուց ենք ճանաչել
զիմաստություն ու զխրատ։
Հն՞
Հազար մտերիմ, բայց քանի ընկեր։
Հազարից կա՞ մեկը, ով գոնե քեզ կգրկեր,
Եթե տեղդ լիներ ցուրտ,
Ու ոտքերդ էլ ցավար,
Մեջքդ վիրավոր,
Աչքերումդ էլ խավար:
Հն՞
Բայց դե էդ ա հիմա անորոշություն,
Փուշ ա կոկորդիդ ասես դառնում օտարությունը։
Ուզում եմ գնալ տուն, բայց կապում ա լիքը բան։
Ինձ անում են երկու կես ներկան ու ապագան։
Բայց դե չեմ հանձնվում,
ես վաղուց երկաթից եմ
Ուժեղ եմ ձեր իմացած
սուպեր հերոսից էլ։
Ու եթե հանկարծ մի օր էլ կոտրվեմ չգամ,
ուրեմն իմացեք, որ չեմ շնչում,
էլ արդեն չկամ...


© ℗ Lyoka | 2022