เมื่อกล่าวถึงชีอะฮฺส่วนใหญ่ในปัจจุบันจะหมายถึง กลุ่มชีอะฮฺ อิมามียะฮฺ (ชีอะฮฺอิมามสิบสอง) ซึ่งมีบทบาทสำคัญ ในการเผยแพร่หลักความเชื่อของพวกตน ในบ้านเรา เฉพาะอย่างยิ่งภายหลังการปฏิวัติอิสลาม ในอิหร่าน ของอายาตุลลอฮฺ โคมัยนียฺ และการประกาศตั้งสาธารณรัฐอิสลาม แห่งอิหร่าน ในปี ค.ศ. 1979 เป็นต้นมา

เดิมทีเดียวชีอะฮฺกลุ่มนี้ มีมาในบ้านเรา นับแต่สมัยอยุธยา เป็นกลุ่มพ่อค้าชาวเปอร์เซีย และขุนนางในราชสำนัก แต่ชีอะฮฺกลุ่มนี้ ก็ยังอยู่ร่วมกับชาวสุนนีย์ มาอย่างปกติ และไม่มีปัญหากระทบกระทั่งกัน ระหว่างพวกเขาและชาวสุนนียฺ แม้กระทั่งสุสานยังเคยใช้ฝังร่วมกัน (เช่นที่มัสยิดต้นสน คลองบางกอกใหญ่ ฝั่งธนบุรี) มีการแต่งงานระหว่างกัน และอยู่ร่วมกัน ด้วยสายสัมพันธ์อันดี

การปฏิวัติในอิหร่าน การเคลื่อนไหวของชีอะฮฺ ในการเผยแพร่ชีอะฮฺ ในชาวสุนนียฺ มีการจัดตั้งองค์กรเผยแพร่ชีอะฮฺ ในทุกระดับ ตั้งแต่ในหมู่ปัญญาชน นักกิจกรรม นักเคลื่อนไหว นักศึกษา ตลอดจนชาวบ้านทั่วไป

หลักความเชื่อของชีอะฮฺอิมามียะฮฺนั้น ได้แก่ เรื่องอิมามะฮฺ หรือวิลายะฮฺของอะลี อิบนุ อบีฏอลิบ ภายหลังรสูลโดยตรง อาจกล่าวได้ว่า หลักความเชื่อของกลุ่มชีอะฮฺ อิมามียะฮฺ มีเรื่องสถานภาพของอะลี เป็นแกนหลัก เพราะไม่ว่าจะเป็นการเชื่อว่ามีตัวบทในกุรอาน และหะดีษ กำหนดถึงการเป็นวะศียฺ (ผู้รับสืบทอด)

การเป็นอิมามมะอฺศูม (ผู้บริสุทธิ์จากมลทิน) ของท่านอะลี และอิมามอีก 11 ท่าน การแสดงความเป็นมิตร (อัลวะลาอฺ) และการแสดงความไม่เกี่ยวข้อง (อัลบะรออฺ) การอำพรางตน (อัตตะกียฺ) สถานภาพของเหล่าเศาะหาบะฮฺ ภายหลังจากรสูล การเชื่อในอิมามมะฮฺดียฺที่หายตัวไป

ทั้งหมดเป็นผลมาจากการอธิบาย และการมีความเชื่อในสถานภาพของท่านอะลี ทั้งสิ้น แต่โดยหลักความเชื่อพื้นฐานของชีอะฮฺ อิมามียะฮฺ ก็จะมี 5 ประการ คือ 1) อัตเตาหีด 2) อันนุบูวะฮฺ 3) อัลมะอาด 4) อัดลุลลอฮฺ และการเป็นอิมามของอิมามสิบสองท่าน (ดิรอสาต ฟี อะกออิด อัชชีอะฮฺ อัลอิมามียะฮฺ อัสสัยยิด มุฮัมมัด อะลี อัลหะสะนียฺ หน้า 68)