เพลง เดี่ยว
ศิลปิน : สุวีระ บุญรอด และ ชวิน จิตรสมบูรณ์
คำร้อง: ประภาส ชลศรานนท์
ทำนอง: ประภาส ชลศรานนท์
เรียบเรียง : สุระชัย บุญแต่ง, จักรพัฒน์ เอี่ยมหนุน

มีเสียงหัวเราะ มีทั้งรอยยิ้มตั้งเเยะและของขวัญ
มีฉันมีเธอมีเขาทุกโมงยาม
มันล้อมชีวิตให้เคล้าให้ครื้นให้คึกให้โครมคราม
แต่ฉันยังถามตัวเองทุกที

มันเหงามันหงอยบ้างไหม
มาใช้ชีวิตแค่ลำพังมาฝังตัวเองอย่างนี้
ทั้งๆ ที่แสงที่สีและเสียงสะท้านด้วยดนตรี
แต่ฉันเหมือนอยู่เดียวดาย

จะฝันจะฟุ้งจะฝอยจะรุกจะถอยก็คนเดียว
จะเหลียวจะเล่นจะเรียนไม่มีใคร
จะเขียนจะคิดจะครวญจะเรจะรวนก็ทำไป
ไม่มีคนไหนมาฉุดมาดึง

ทางโน้นก็แสงทางนั้นก็เสียงและสีอีกกี่สี
ชีวิตบางทีจะขาดผึง
จะหันจะเหไปไหนไม่เห็นสักหนสักแห่งนึง
ที่เขาเข้าใจเราพอ

แต่มีอีกคนที่เป็นเพื่อนกัน
ทุกทุกวัน ยังคอยเฝ้าตามฉันมา
เหงาเมื่อไหร่ ก็โผล่มาหา ทักทาย ไม่มีเว้น

ได้พูดได้คุยกอดคอเหมือนเดิม
เหมือนมาเติมตัวตนที่เราเคยเป็น
เพื่อนคนนี้ ไม่มีใครเห็น
เพราะเขาคือความเงียบงัน

จะฝันจะฟุ้งจะฝอยจะรุกจะถอยก็คนเดียว
จะเหลียวจะเล่นจะเรียนไม่มีใคร
จะเขียนจะคิดจะครวญจะเรจะรวนก็ทำไป
ไม่มีคนไหนมาฉุดมาดึง

ทางโน้นก็แสงทางนั้นก็เสียงและสีอีกกี่สี
ชีวิตบางทีจะขาดผึง
จะหันจะเหไปไหนไม่เห็นสักหนสักแห่งนึง
ที่เขาเข้าใจเราพอ

แต่มีอีกคนที่เป็นเพื่อนกัน
ทุกทุกวัน ยังคอยเฝ้าตามฉันมา
เหงาเมื่อไหร่ ก็โผล่มาหา ทักทาย ไม่มีเว้น

ได้พูดได้คุยกอดคอเหมือนเดิม
เหมือนมาเติมตัวตนที่เราเคยเป็น
เพื่อนคนนี้ ไม่มีใครเห็น เพราะเขาคือความเงียบงัน