De Nederlandse tekst - The lyrics in English :

Canzone 4711 (muziek: Boudewijn de Groot; tekst: Lennaert Nijgh)

Er viel een hete schaduw over het strand
Een depressie had de zon alsnog gevangen
De wind bleef onder het wolkendeksel hangen
De dag bleef stilstaan tussen een en twee

Vanille ijs smolt in haar bruine hand
Ze likte langzaam met een koel verlangen
Ze had nog zilte parels op haar wangen
Ze bracht de golven in haar haren mee

En in haar ogen de sterren van de zee
In haar schelp van stilte zocht ik gaten
Probeerde mij met haar te laten praten
Ik keek naar boven en had geen idee

Vier cijfers vormden een reclamevlucht
Toen hing er eau de cologne in de lucht

Ze zei iets dat ik moeilijk kon verstaan
Een man zat met een radio te spelen
Die mij daarop vierstemmig mee kon delen
Dat liefde alles was wat ik nodig had

Ze keek me een tijd later peinzend aan
En net toen ik haar schouder wilde strelen
Begon het haar klaarblijkelijk te vervelen
Dat ik alleen maar zwijgend naast haar zat

En ze verdween half achter het ochtendblad
Tot haar navel toe was wereldnieuws te lezen
Ze zei dat eau de cologne fijn zou wezen
Het speet me dat ik dat niet bij me had

Ze leek me onder haar bikini bruin
Ze had een hoge schutting om haar tuin

De eerste druppels vielen op mijn hand
Tijd voor thee en om zich aan te kleden
Opeens leek alles jarenlang geleden
Ze deed haar kleren aan en groette mij

Een regensluier daalde over het strand
En kinderen huilden hard en ontevreden
De natte vlaggen zakten naar beneden
En iets dat nooit begon was al voorbij

Haar kleine wrede hand liet mij niet vrij
De regen deed me weer naar zee verlangen
Haar golven hielden mij opnieuw gevangen
Het ochtendblad nam ik mee, dat was van mij

Steeds verder werd ik weggesleurd van het strand
De geur van eau de cologne woei van het land

---------------------------

Canzone 4711

A hot shadow fell over the beach
A depression had caught the sun as yet
The wind lingered under the cloud lid
The day remained still between one and two

Vanilla ice cream melted in her brown hand
She licked slowly with a cool longing
She still had silty pearls on her cheeks
She brought the waves in her hair with her

And in her eyes the stars of the sea
In her shell of silence I looked for holes
Tried to let me talk with her
I looked up and had no idea

Four figures formed an advertising flight
Then eau de cologne hung in the air

She said something I could hardly understand
A man was playing with a radio
Who then could tell me in four voices
That love was all I needed

She looked at me thoughtfully a while later
And just as I wanted to stroke her shoulder
Obviously she got bored
That I only sat silently beside her

And she half disappeared behind the morning paper
Up to her navel was world news to read
She said eau de cologne would be nice
I was sorry I didn't have it with me

She seemed tanned underneath her bikini
She had a high fence around her garden

The first drops fell on my hand
Time for tea and getting dressed
Suddenly everything seemed years ago
She put on her clothes and greeted me

A rain veil descended over the beach
And children cried loudly and discontentedly
The wet flags sank down
And something that never began was already over

Her little cruel hand did not let me free
The rain made me long for the sea again
Its waves held me captive again
I took the morning paper with me, that was mine

Ever further I was dragged away from the beach
The scent of eau de cologne blew off the land