رامش هنرمند و خواننده متشخص، زیبا و محبوب، پس از فاجعه ۵۷ همزمان با خروج شاه، مانند بسیاری خوانندگان به انگلستان و سپس به امریکا مهاجرت کرد. اما خیلی زود متوجه شد که فضای هنری پس از انقلاب دچار بی قانونی و بشدت مسموم شده است. کنسرت خوانندگان ساکن امریکا به دست چند نفر از کنسرت گذاران شارلاتان افتاده بود که کار را برای یک انسان باشخصیت مانند رامش که این حقه بازی ها و پلیدی ها را بلد نبود بسیار سخت کرده بود
رامش که علاوه بر چهره جذاب، صدای آسمانی و چشمان زیبایش، سیرت و درون زیبایی هم داشت هرگز نتوانست با وضعیت جدید کنار بیاید. او که فکر میکرد آزادی ایران از چنگال جمهوری اسلامی را خواهد دید تصمیم گرفت تا آن زمان سکوت کند . تنها یک بار در سال ۱۹۹۶ به درخواست عده ای حاضر شد با داریوش اقبالی کنسرت داشته باشد که آنهم به دلیل بی اخلاقی داریوش اقبالی تبدیل به آخرین کنسرت رامش شد و تا پایان عمر حاضر به حضور در هیچ فعالیت هنری نشد
یادش گرامی