İçime açılan derin bir obruktur gözlerin

Akşamın şeminde inceden saz ve hicaz
Düş yorgunu içimin yalpa kırgınlığı
Omuzlarımda külfetli bir sevda yükü
Vedaya vakti olmamış anıların
Belli ki özlemekmiş gidenin mirası

Günümün gündeşinde oldukça tenha
Heyhat ki başım dumanlı benim
Esrik düşlerde küheylan bir yalnızlık
Kırk kanat çırpınışı ölü kuşun
Ve nevrotik krizin eşiğinde benliğim

Kronolojik bir problem gibi karışık
Ve dilimde pelte duruyor artık nağmeler
Kimdim, neydim, inan çıkaramadım
Hatırası belleğimde silik ve noksan
Yüzüm silüetsiz duruyor aynalarda

İçim sit alanı ve kalbim oyuk benim
Ruhumdan parça alıyor arkeologlar
Sapkın bir inancın ritüeli gibi yokluğun
Durmadan içime eşilen sahipsiz bir mezar
Ve inadına öldürmüyor beni zaman

Artık yelesi dalgalanmıyor koşan atlarımın
Engizisyon mahkemeleri kurulmuş yadıma
Aklımın hücrelerinde lime lime bedenim
Sana çıkan yolların balçıklı girdabında
İçime açılan derin bir obruktur gözlerin